Rynki akcji – spojrzenie monetarystyczne

Technika prognozowania „monetarystycznego” opiera się na założeniach, że:

1. wzrost realnego wąskiego pieniądza poprzedza wzrost popytu/produkcji o 6-12 miesięcy (średnio 9 miesięcy)
   oraz że:
2. nominalny wzrost szerokiego pieniądza prowadzi do inflacji w okresie 1-3 lat (średnio 2+ lata).
   Globalny wzrost pieniądza wąskiego/szerokiego przyspieszył w 2020 r., ale od tego czasu spadł. Spowolnienie to powoduje utratę impetu gospodarczego, ale inflacyjny wpływ wyskoku w 2020 r. potrwa do 2022 r. W rezultacie obecne obawy o „stagflację” prawdopodobnie utrzymają się.

Wykres 1: Globalny wskaźnik PMI dla przemysłu, nowe zamówienia: G7 + E7, realny wąski pieniądz (% 6m)

Dane ekonomiczne są zniekształcone w wyniku zakłóceń łańcucha dostaw, co prowadzi do mylących wniosków. Podstawowym założeniem jest to, że globalny indeks nowych zamówień PMI dla przemysłu jest wiarygodnym wskaźnikiem dynamiki popytu w przemyśle. Od maja indeks spada, dopasowując się do poprzedniego spadku światowego (G7 plus E7) sześciomiesięcznego realnego wąskiego wzrostu pieniądza ze szczytu z lipca 2020 r. – patrz wykres. Przy dalszym spowolnieniu wzrostu realnego pieniądza w lipcu/sierpniu 2021 r. indeks nowych zamówień PMI prawdopodobnie nie osiągnie dna do początku 2022 r.

Jednak zakłócenie łańcucha dostaw spowodowało znaczne niedoszacowanie produkcji przemysłowej w stosunku do tempa wzrostu przewidywanego przez indeks nowych zamówień PMI, sygnalizując możliwość krótkoterminowego nadrabiania zaległości – wykres 2. Gracze rynkowi mogą błędnie interpretować taki wzrost jako zmianę tempa trendu. Zamieszanie w sygnałach może zwiększyć zmienność rynku, ale wszelkie ożywienie w handlu cyklicznym/ reflacyjnym prawdopodobnie będzie ulotne do czasu poprawy trendów monetarnych – a tym samym perspektyw PMI.

Wykres 2: G7 + E7 Produkcja przemysłowa (% 6m) i globalny wskaźnik PMI dla przemysłu, nowe zamówienia

Trendy monetarne wskazują na spowolnienie globalnego wzrostu gospodarczego do początku 2022 roku, przy czym oczekuje się, że cykl budowania zapasów zacznie działać jako hamulec w drugiej połowie 2022 roku. Otwiera to drzwi do powrotu do istotnego wzrostu gospodarczego w okresie najbliższych 2-3 kwartałów, około połowy 2022 roku.

Reflacja lub stagflacja

Chociaż czas i ostateczny szczyt pozostają nieznane, przewidujemy, że inflacja zwolni w drugim kwartale 2022 r., ponieważ podstawowy wpływ cen energii zanika i tymczasowe zmienne związane z dynamiką ponownego otwarcia, takie jak ograniczenia po stronie podaży i wpływ reformy niemieckiego podatku VAT, mogą zostać w pełni zneutralizowane.

Moc cenowa. Oczekiwania na wyższe ceny sprzedaży w celu zabezpieczenia marż nadal rosną, ale siła ustalania cen wydaje się ograniczona, szczególnie w długim okresie oraz w branżach napędzających bieżącą inflację cen surowców, takich jak przemysł (tabela). Nasuwa się pytanie, w jaki sposób normalizacja popytu na towary i wynikające z tego przesunięcie z powrotem do usług wpłynie na inflację. Ogólny efekt deflacyjny netto jest prawdopodobny, ponieważ inflacja usług będzie bardziej stłumiona w miarę wygaśnięcia świadczeń nadrabiających zaległości. Ponadto pojawiają się oznaki, że popyt dostosował się do ograniczania podaży, co utrudnia ustalanie cen na szeroką skalę.

Ustalanie płac. Presja płacowa w strefie euro była niejednolita, a prawdopodobieństwo wystąpienia poważnych skutków drugiej rundy wydaje się na razie ograniczone, biorąc pod uwagę, że zastój na rynku pracy będzie się utrzymywał przez dłuższy okres. Chociaż środki wspierające zapobiegły dużej utracie miejsc pracy, aktywność zawodowa spadła, sztucznie obniżając stopę bezrobocia. Stopniowe wycofywanie pomocy politycznej spowoduje ponowne wejście na rynek pracy, zwłaszcza w sektorze gorzej opłacanych usług, łagodząc wpływ na płace, szczególnie w bardziej niestabilnych krajach, w których sztywność płac nominalnych ma daleko idący charakter restrykcyjny. Mogą istnieć obszary inflacyjnych spiral cenowo-płacowych w branżach, w których przed kryzysem brakowało siły roboczej (np. usługi finansowe, opieka zdrowotna i technologia komunikacyjna), w przeciwieństwie do tych, w których występują przejściowe niedobory siły roboczej (i prawdopodobnie ustąpią po wygaśnięciu programów częściowego bezrobocia).

Tabela: krótko- i długoterminowa siła cenowa w ujęciu sektorowym

Najważniejsze obserwacje dotyczące kondycji gospodarki w perspektywie globalnej

* Zwiększyliśmy prognozę dotyczącą handlu światowego na 2021 r. (+0,3 pp do +8,0% wolumenu i +1,0 pp do +16,9% w ujęciu wartościowym). Wyścig w celu uzupełnienia zapasów przy rekordowo dużych deficytach produkcji krajowej i niskich zapasach przyspieszył zarówno wolumeny, jak i ceny. Przewidujemy, że wyzwania dotyczące cen i przepustowości utrzymają się w 2022 roku.

* Podczas gdy niektóre rynki wschodzące zaczęły zacieśniać politykę, warunki monetarne gospodarek rozwiniętych pozostały luźne. Kilka banków centralnych w Ameryce Łacińskiej i krajach rozwijających się zaczęło zaostrzać politykę poprzez podnoszenie stóp procentowych i zmniejszanie zakupów aktywów; niemniej jednak inne wschodzące kraje azjatyckie stały się jeszcze bardziej przychylne. Oczekuje się, że EBC będzie jeszcze bardziej cierpliwy po zmianach strategii, które doprowadziły do ​​nieco wyższego celu inflacyjnego. W odpowiedzi na szybko zmniejszającą się lukę produkcyjną i solidny wzrost zatrudnienia, Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych prawdopodobnie zacznie zaostrzać politykę pieniężną ogólnie rzecz biorąc szybciej i wcześniej niż się prognozuje.

* Chociaż warunki finansowania pozostają dobre, ryzyko rośnie. Banki są dobrze skapitalizowane, a bufory kapitałowe mają być wystarczająco duże, aby zaabsorbować straty kredytowe. Dzięki ciągłemu wsparciu kredytobiorców i doskonałej polityce ochrony kapitału, banki były w stanie stopniowo absorbować narastające straty bez znaczącej zmiany współczynników kapitałowych. Jednak po wygaśnięciu środków wsparcia, pogarszająca się jakość aktywów może wystawić na próbę wystarczalność obecnych rezerw na straty kredytowe, szczególnie w krajach, w których zadłużenie sektora prywatnego jest wysokie, a banki posiadają znaczną ekspozycję na szczególnie dotknięte branże.

* Chociaż przewiduje się, że globalny wzrost PKB utrzyma się na wysokim poziomie w 2021 i 2022 roku, odbicie będzie najprawdopodobniej umiarkowane i nierównomierne. Produkcja większości krajów powróci do poziomu sprzed kryzysu, ale do końca 2022 r. nadal będzie poniżej potencjału. Skumulowana utrata produkcji w porównaniu z trendem sprzed kryzysu jest znaczna i nasila się w krajach o niskim wskaźniku szczepień.

* Rozwijanie pomocy politycznej wymaga delikatnego zachowania równowagi, aby umożliwić skuteczne przejście w kierunku popytu prywatnego i długoterminowego wzrostu. Impulsy fiskalne większości krajów pozostają pozytywne, przy czym przewiduje się, że Chiny i Stany Zjednoczone będą nadal ekspansywne, podczas gdy strefa euro odłożyła zacieśnienie strukturalne z powodu dodatkowych wydatków we Francji i Niemczech. Podczas gdy wiele rynków wschodzących już zaczęło zacieśniać politykę monetarną, banki centralne większości krajów rozwiniętych nadal się przystosowują, chociaż normalizacja jest na horyzoncie. Amerykańska Rezerwa Federalna prawdopodobnie stopniowo odejdzie od swojego podejścia wspierającego, a lepsze wskaźniki inflacji i wzrostu wskazują, że zastój gospodarczy zanika szybciej niż oczekiwano. Przewiduje się, że tapering rozpocznie się jeszcze w tym roku, ale zakres i terminy są trudne do przewidzenia ze względu na nieznaną dynamikę wirusów i presję inflacyjną.

* Zagrożenia związane z perspektywami są generalnie zrównoważone, chociaż niepewność związana z pandemią pozostaje znaczna. Wyższe wskaźniki szczepień, wraz z większym uwolnieniem stłumionego popytu i szybszym niż oczekiwano globalnym ożywieniem, mogą dać silniejszy impuls dla rozwoju. Zaostrzone warunki finansowe lub wczesne wycofanie pomocy politycznej mogą utrudnić odbudowę i pogłębić podatność sektora prywatnego i publicznego, co może prowadzić do skrajnych konsekwencji w niektórych krajach i dalszych poważnych skutków dla dystrybucji.

* Oczekuje się, że presja cenowa i wydajnościowa na światowy handel utrzyma się do 2022 r. Osłabło ożywienie usług po ponownym otwarciu, podczas gdy niedobory siły roboczej i materiałów mają wpływ na przemysł i budownictwo. Problemy z łańcuchem dostaw pogorszyły się w ostatnich miesiącach, powodując bardziej widoczne spowolnienie w przemyśle tego lata, co może wzmocnić negatywne skutki uboczne dla rynków wschodzących.

* Szeroka pomoc polityczna zmniejszyła wpływ epidemii na PKB, ale zastój gospodarczy pozostaje znaczny, a tempo wzrostu spada przez całe lato. Chociaż uniknięto znacznej utraty miejsc pracy i upadłości, aktywność zawodowa spadła, a konsumpcja prywatna i inwestycje odbiły się tylko częściowo.

* Wzrost cen surowców spowolnił w III kwartale. Po początkowym wzroście cen surowców, wywołanym oczekiwanym stłumionym popytem, ​​akumulacją zapasów i ograniczeniami łańcucha dostaw, zaczynamy obserwować pewne korekty trendów.