Spostrzeżenia najważniejsze wynikające z analizy sytuacji bieżącej:

Stopy procentowe i komponenty podaży pieniądza są przyczyną ostatniej deprecjacji dolara (poluzowanie ilościowe), podczas gdy składniki rachunku obrotów bieżących i inflacji nie zostały jeszcze w pełni uwzględnione.

Łącząc bilans płatniczy z podejściem monetarnym i zakładając, że szok gospodarczy Covid-19 ustąpi w 2022 r. a dynamika finansowania w USA zbliży się do trendów sprzed Covid-19, dolar może osłabić się nawet o 8% (~ 1,275 ) w ciągu następnych 12 miesięcy.

Ponieważ dolar i euro są zakotwiczone na krótkim końcu krzywych przez odpowiednie banki centralne, kursy terminowe EUR/USD nie zawierają żadnych istotnych informacji o przyszłej ścieżce kursu wymiany EUR/USD.

Osobiście dla szacowania eurodolara wolę strukturalną miarę salda podstawowego, która uwzględnia rachunek bieżący, inwestycje bezpośrednie i rozbieżności statystyczne – dobry wskaźnik EUR/USD w średnim i długim okresie.

Po osiągnięciu szczytu 20 marca 2020 r., dolar stracił 10% w stosunku do euro (1,174 w dniu 21 września 2020 r.), powracając do poziomów ostatnio obserwowanych w połowie 2018 r. Ta gwałtowna deprecjacja wywołała wiele pytań dotyczących przyszłości dolara. Podczas próby prognozowania kursu walut, tradycyjnym i szeroko stosowanym podejściem jest spojrzenie na rynki walutowe typu forward. Teoretycznie to podejście ma wiele sensu ponieważ pokazuje, po jakiej cenie możesz zabezpieczyć swoją przyszłą ekspozycję na EUR/USD w różnych horyzontach czasowych. Czy jednak cena terminowa zawiera istotne informacje o przyszłej ścieżce kursu EUR/USD? Historycznie siła prognostyczna rynku terminowego EUR/USD, zwłaszcza w perspektywie krótkoterminowej, jest bardzo ograniczona. Wystarczy porównać implikowany kurs kasowy terminowy ze zrealizowanym kursem kasowym, aby zobaczyć, że oszacowanie jest niedokładne nie tylko pod względem poziomu, ale także przez większość czasu również pod względem kierunku.

Dlaczego tak się dzieje? Większość animatorów rynku stosuje nie arbitrażową metodę parytetu stóp procentowych (lub podobną) do wyceny kontraktów forward.

Z powyższego wzoru można wywnioskować, że stosując taką metodologię, z prawej strony równania (na niebiesko) są oczekiwane prognozy gospodarcze z 1-letnim wyprzedzeniem zarówno dla USA, jak i krajów europejskiej unii monetarnej (EMU). Jest to reprezentacja różnicy stóp procentowych między dwoma krajami/regionami.

Jednak wartość równania po prawej stronie zmienia się bardzo wolno, gdy mamy do czynienia z walutami rynków rozwiniętych (np. EUR, USD). Wartość ta może stać się niezwykle istotna w przypadku walut rynków wschodzących, ponieważ różnice w ich stopach procentowych mogą być bardzo zmienne. W przypadku EUR/USD oraz w obecnym kontekście „niższych na dłużej” krótkoterminowych stóp, prawa strona równania forward prawdopodobnie pozostanie zakotwiczona i będzie podążać za pseudo stałym typem zachowania w bliskim okresie przyszłości. W tym kontekście wspomniana powyżej formuła cenowa forward prawdopodobnie wynosić będzie:

𝐸𝑈𝑅𝑈𝑆𝐷 1𝑦 𝐹𝑜𝑟𝑤𝑎𝑟𝑑𝑡 = 𝐸𝑈𝑅𝑈𝑆𝐷 𝑆𝑝𝑜𝑡𝑡 ∗ (~1.015)

W związku z tym roczna cena terminowa jest i będzie określana wyłącznie na podstawie aktualnej ceny spot co oznacza, że ​​nie ma odpowiednich informacji wbudowanych w roczną cenę terminową EUR/ USD, o ile roczna różnica stóp procentowych pozostaje zablokowana zarówno przez Rezerwę Federalną FED i EBC.

Podejście oparte o bilans płatności

Przyjmując to podejście do podaży i popytu jesteśmy w stanie zobaczyć, ile dolarów USA oferują reszcie świata i kto je kupuje. Na podstawowym poziomie bilansu płatności (poziom 2), ilekroć w bilansie płatniczym rejestruje się zakup zagranicznego aktywa lub sprzedaż towaru krajowego za granicą, oznacza to w sposób dorozumiany, że następuje zmiana popytu na walutę obcą lub jej podaży. Innymi słowy, transakcja międzynarodowa nie może zostać zakończona, jeśli jedna ze stron transakcji nie będzie skłonna wymienić swojej waluty krajowej na walutę obcą.

Biorąc powyższe pod uwagę i zgodnie ze stosowanym modelowaniem, najistotniejszymi składowymi bilansu płatniczego, które mają bezpośredni wpływ na odkrycie ceny kursu EUR/USD, są inwestycje bezpośrednie, inwestycje portfelowe i strukturalne saldo podstawowe, ponieważ wpływają na podaż środków pieniężnych denominowanych w dolarach i są zmienne bardziej niż poziom rachunku bieżącego.

Na podstawie relacji inwestycji bezpośrednich z EUR/USD można stwierdzić, że obecne poziomy EUR/ USD nie są w pełni spójne (są zbyt niskie) z napływem inwestycji bezpośrednich, którego Stany Zjednoczone doświadczają w ciągu ostatnich czterech lat. Z tej długoterminowej zależności można wywnioskować (z zastrzeżeniem zmian w danych za II kwartał 2020 r.), że jeśli nie doświadczymy masowego strukturalnego spadku napływów przez dłuższy czas, to utrzymujący się napływ inwestycji bezpośrednich do USA powinien wspierać dolara w średnim i długim terminie.

Podobnie, ale z mniejszą dokładnością, przepływy inwestycji portfelowych zwykle pokrywają się ze zmianami EUR/USD. W tym kontekście i przy założeniu, że gospodarka USA w średnim i długim okresie będzie przyspieszać szybciej niż jej sąsiedzi można wnioskować, że ten spodziewany napływ kapitału inwestycyjnego może sprzyjać silniejszemu dolarowi. Chociaż transakcje portfelowe mają charakter długoterminowy, są one potencjalnie bardzo niestabilne, ponieważ nie ma nic łatwiejszego w handlu niż amerykańska obligacja skarbowa. W tym kontekście, gdyby doszło do strukturalnej zmiany w sposobie postrzegania sytuacji gospodarczej w USA w porównaniu z resztą świata, to źródło finansowania niewątpliwie by spowolniło.

Strukturalny miernik salda podstawowego, który uwzględnia rachunek bieżący, inwestycje bezpośrednie i rozbieżność statystyczną, okazał się dobrym wskaźnikiem wyprzedzającym zmian EUR /USD w trendzie średnio- i długoterminowym, który ma tendencję do zapowiadania szczytów oraz spadki kursu walutowego (częściowo dlatego, że odzwierciedla zmiany salda inwestycji bezpośrednich):

Strukturalne saldo podstawowe = rachunek bieżący + inwestycje bezpośrednie + rozbieżność statystyczna