Chiny – o bieżącym wpływie Covid-19 na funkcjonowanie gospodarki

• Wskaźnik PMI dla przemysłu spadł w lutym do 35,7, znacznie poniżej konsensusu (45,0) i znacznie poniżej odczytu ze stycznia br. 50,0.
• Nieprodukcyjne PMI spadek do 28,9, również znacznie poniżej konsensusu (50,5), tj. spadek o prawie 50% w porównaniu z 54,1 w styczniu.

Obserwując „alternatywne” wskaźniki ekonomiczne, takie jak pomiary w czasie rzeczywistym zanieczyszczenia powietrza (wskaźnik zastępczy dla produkcji przemysłowej), dzienne zużycie węgla (wskaźnik zużycia i produkcji energii elektrycznej) i poziomy zatorów komunikacyjnych (wskaźnik zastępczy dla handlu i mobilności) na przełomie miesięcy i w pierwszych trzech tygodniach lutego, stwierdzamy że gospodarka chińska stanęła w miejscu.

Wykres: dzienne zużycie węgla bezpośrednio przed i po Nowym Roku (T: 25 stycznia 2020 – Rok Szczura)
Index, rok poprzedni = 100

Wykres: średni ruch drogowy w Chinach pomiędzy 100 największymi miastami

Wykres: Sektor stali konstrukcyjnej, w którym popyt dosłownie osiągnął najniższy punkt, spadając bezprecedensowo o 88% r/r.

Wykres: Całkowite załamanie ruchu pasażerskiego (mierzone zmianą w przeliczeniu na osobokilometr r/r, w %), głównie z powodu kwarantanny nałożonej na setki milionów chińskich obywateli.

Potencjalne straty eksportu towarów i usług do Chin mogą sięgać nawet 26 mld USD tygodniowo. Zrewidowaliśmy naszą prognozę wzrostu handlu światowego na 2020 r. o -0,5 punktu procentowego do + 1,1%. Najbardziej narażone są Hongkong, Stany Zjednoczone, Japonia, Korea Południowa i Niemcy. Pod względem towarów najbardziej narażonymi krajami są Hongkong, Korea Południowa, Japonia, Niemcy i USA. Koszt może wynosić 18 mld USD tygodniowo. Pod względem usług koszty podróży z Chin stanowią 20% światowej sumy, w porównaniu z 11% w USA i około 30% w Europie. Odpowiada to potencjalnym stratom na świecie w wysokości około USD 6bn tygodniowo, najbardziej ucierpiały Hongkong, Stany Zjednoczone, Japonia, Wielka Brytania i Korea Południowa. Ponadto straty związane z usługami transportowymi (import z Chin) mogą osiągnąć 2 mld USD tygodniowo.

Wpływ makroekonomiczny powinien pozostać ograniczony, jeśli przerwa w działalności gospodarczej w Chinach nie potrwa dłużej niż jeden miesiąc i działalność gospodarcza wróci do normy po trzech miesiącach. Przyjmując scenariusz pozytywny dalszego rozwoju sytuacji (30%), negatywne skutki uboczne epidemii nie utrzymają się dłużej niż trzy do pięciu miesięcy. Uważamy, że recesja w sektorze produkcyjnym i globalny handel towarami zostaną przedłużone minimum do Hl – QIII 2020. Zmieniliśmy naszą prognozę globalnego wzrostu PKB na 2020 r. o -O.3 pp do + 1,6 %, w oparciu o zrewidowaną prognozę dla Chin (+ 4,3%, tj. -1,6 pp), strefy euro (+ 0,7%, tj. -O. 3 pp) w wariancie optymistycznym. Polityka pieniężna pozostanie bardzo aktywna, a EBC i FED wprowadzą kolejną obniżkę stóp w Hl 2020, biorąc pod uwagę, że „izolacja” Chin w związku z wybuchem epidemii może mieć silny negatywny wpływ na handel dobra i usługi.

W ciągu ostatnich dwóch dekad Chiny stały się światową fabryką, dostarczającą towary i surowce do wielu gałęzi przemysłu. Zamknięcia w fabrykach mogą powodować zakłócenia w dostawach. Na przykład Wuhan – epicentrum wirusa – jest centrum produkcyjnym sprzętu telekomunikacyjnego, od kabli światłowodowych (wyświetlaczy) po płytki z obwodami drukowanymi (PCB). Wpływ na produkcję tych komponentów może mieć szersze implikacje dla łańcuchów dostaw technologii, zarówno w Chinach, jak i potencjalnie na całym świecie, jeśli zakłócenia będą się utrzymywać przez dłuższy okres.

Wykres: Udział Wuhan w produkcji chińskich towarów przemysłowych dane z 2017r.

Wykres: Skutki epidemii wirusa Corona w Chinach i na Świecie

Źródło: Allianz Research, RCieSolution Research